Zapraszam do wysłuchania:
https://www.youtube.com/watch?v=DaChfvorweE
Jak przestać zabiegać o miłość, aprobatę i uznanie, aby je w końcu znaleźć
Miłość nie jest zależna od czegokolwiek czy kogokolwiek z zewnątrz Ty jesteś miłością!
"Miłość jest cudowną rzeczą. Chyba że o nią zabiegamy, pragniemy za wszelką cenę ją zatrzymać lub mamy poczucie, że jej nie doświadczamy, każdą godzinę dnia wypełniają ją wówczas trudne, bolesne myśli o naszych związkach z innymi."
"Naszą najbardziej intymną relacją jest związek z własnymi myślami. Od stosunku do własnych myśli zależy wszystko inne, a szczególnie sposób, w jaki odnosimy się do innych ludzi. Jeśli uwierzymy stresującym myślom, nasze życie będzie pełne stresów. Jeśli je zakwestionujemy, zaczniemy kochać życie i wszystko, co się w nim kryje."
"Dopóki nie zrozumiemy własnych myśli, nie będziemy odnosili się do innych ludzi ani do siebie samych, lecz do własnych wyobrażeń, których nie zakwestionowaliśmy. Taki sposób postępowania rodzi cierpienie i izoluje."
"Po odkryciu myśli, która cię niepokoi, powinno się zapytać, czy jest ona prawdziwa. Oznacza to zweryfikowanie jej na podstawie tego, co uważasz za prawdę, zagłębienie się w siebie i sprawdzenie, czy naprawdę wierzysz myśli, która cię niepokoi. Czy ta myśl odpowiada rzeczywistości, którą znasz? Zwykle tak nie jest."
"Nie ma powodu, aby sądzić, że nasze myśli odpowiadają rzeczywistości. Myśli, które przeżywamy, idąc przez życie, przypominają strzelanie na oślep. Są niczym więcej jak mglistą próbą odgadnięcia tego, co się dzieje wokół nas lub w naszym wnętrzu. Kiedy zabiegasz o miłość i aprobatę, myśli zmierzają do rozszyfrowania sensu zachowań ludzi, na których ci zależy, lub snucia domysłów na temat tego, co się dzieje w ich głowie."
"W pewnym sensie każda myśl rodzi pytanie "Czy tak naprawdę jest?". Myśl o czymś co postrzegamy, wyrażona poprawnie, powinna mieć formę: "Myślę, że mnie obraziłeś - czy tak naprawdę jest?"
"Każde uczucie dyskomfortu lub stresu jest sygnałem alarmowym wskazującym, że uwierzyłeś nieprawdziwej myśli."
"Zadaj sobie pytanie, czy ta myśl jest prawdziwa. Czy to prawda, że "nie zależy mu na mnie"?"
"Zawsze gdy ogarną cię niepokojące myśli, zadaj sobie cztery następujące pytania i dokonaj ich odwrócenia, aby w ten sposób poznać samego siebie:
Czy to prawda?
Czy jestem pewny, że to prawda?
Jak reaguję, gdy daję im wiarę?
Kim mógłbym być, gdybym w to nie wierzył?
Odwróć je i znajdź trzy powody, dla których odwrotna myśl jest równie bardziej prawdziwa od pierwotnej.
"Nie tworzę własnych myśli - to one mnie stwarzają, dopóki ich nie zakwestionuję."
"Jak postępujesz, gdy sądzisz, że potrzebujesz miłości innych ludzi? Czy stajesz się niewolnikiem ich aprobaty? Czy prowadzisz sztuczne życie, ponieważ nie potrafisz znieść myśli, że możesz zostać odrzucony? Czy starasz się odgadnąć ich oczekiwania, a później usiłujesz je spełnić? Szczerze mówiąc, w ten sposób nigdy nie zdobędziesz ich miłości. Będziesz próbował stać się kimś innym niż jesteś, a gdy powiedzą "kocham cię", nie uwierzysz, ponieważ w rzeczywistości kochają sztuczną atrapę. Zabieganie o miłość innych jest bardzo trudne, a nawet śmiertelnie niebezpieczne. Dążąc do tego, można utracić swoje prawdziwe ja. Kidy zabiegamy o miłość, którą już mamy, własnymi rękami budujemy sobie więzienie.
Przykład z książki "Kłamstwa o miłości"
NIE ZASŁUGUJĘ NA MIŁOŚĆ
Inni ludzie są piękni i szczodrzy, zabawni, śmiali lub silni. Ja nie jestem. Trudno mnie kochać. Ta myśl powoduje, że czuje się okropnie nieszczęśliwa.
Moja droga, czy chcesz poznać prawdę?
Tak.
"Nie zasługuję na miłość". Czy to prawda?
Tak mi się wydaje. Nikt naprawdę mnie nie kochał, nawet matka. Nigdy mnie nie przytulała, gdy byłam mała. Zawsze na mnie krzyczała i wyganiała za drzwi, aby mogła wykonać swoją pracę.
Czy to, że wyganiała cię za drzwi, aby wykonać swoją pracę, oznacza, że cię nie kochała? Czy to prawda?
Może była zbyt zmęczona, aby z nami rozmawiać. Teraz to rozumiem. Musiała sama utrzymywać mnie i brata.
Czy była to miłość?
Być może.
"Nie zasługuję na miłość". Czy to prawda? Czy jesteś tego pewna?
Nie, nie wiem. Mimo to mam takie poczucie.
To zrozumiałe, przecież dajesz wiarę tej myśli. Właśnie dlatego musimy ją zakwestionować. Początkowo cierpienie wydaje się potężnym motywem. Później odkrywamy, że w ogóle go nie potrzebujemy. Jak reagujesz, gdy dajesz wiarę tej myśli, chociaż nie jesteś pewna, czy jest prawdziwa?
Jest mi ciężko. Przestaje być spontaniczna. Czuję się samotna i tęsknię za tym, czego nie mam. Wszystko inne przestaje się liczyć. Przesiaduję w domu, starając się zagłuszyć tę myśl oglądaniem telewizji i jedzeniem, chociaż nie czuję się głodna.
Kim mogłabyś być, gdybyś nie dawała wiary tej myśli: "Nie zasługuję na miłość"?
Byłabym osobą, której jest lżej. Wyobrażam sobie, że spaceruję ulicą, ciesząc się spadającymi liśćmi i promieniami słońca. Byłabym znacznie bliżej ludzi, którzy wzbudzają moje zainteresowanie, zamiast ciągle zastanawiać się nad tym, dlaczego mnie nie kochają.Mogłabym pojechać sama na wakacje i mieć frajdę lub poprosić kogoś, aby do mnie przyłączył. To też mogłoby być zabawne.
Czy potrafisz wskazać odwrotną myśl?
Nikt nie zasługuje na miłość. To prawda, gdy czuję, że trudno mnie kochać, ogarnia mnie tak wielki smutek i niechęć, że nie potrafię kochać nikogo innego.
Znajdź inną myśl, która mogłaby być przeciwieństwem pierwotnej.
Zasługuję na miłość.
Czy dostrzegasz, pod jakimi względami taka odpowiedź może być bardziej uczciwa?
Trudno mi dostrzec. Chciałabym lecz nie potrafię.
Podaj trzy powody, dla których zasługujesz na miłość.
Hm. To naprawdę trudne... W porządku, znalazłam jeden. Mam ładny uśmiech.
Bardzo dobrze. To całkiem cenne odkrycie.
Jestem dobrą istotą. Zawsze kochałam brata i służyłam mu pomocą.
To drugi powód. Brakuje jeszcze jednego.
Nic nie przychodzi mi do głowy.
Czy dzisiaj zrobiłaś coś, co sprawia, że zasługujesz na miłość?
Karmiłam wiewiórki.
Ładnie się zachowałaś. No to mamy już trzy powody. Zasługujesz na miłość, niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie. Nie możesz w tej sprawie niczego zrobić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz